Woensdag 19 juli - thuisreis

's Ochtends rond half 10 sta ik op het perron in Lille (Noord-Frankrijk).
De nacht was niet heel comfortabel, maar ik ben wel uitgeslapen.
Vandaag is 't nog ongeveer 150 kilometer naar huis. Snel de stad uit naar 't noorden. 't Is weer erg warm vandaag (niet voor niks dat de Nijmeegse Vierdaagse afgelast is), maar ik fiets er niet langzamer op want om 4 uur gaat de laatste pont van Perkpolder naar Hansweert. Die wíl ik halen, want anders moet ik omfietsen langs Vlissingen en dan ben ik pas 's avonds thuis.
Gelukkig lukt het en ik heb zelfs nog tijd om even te zwemmen voor de pont komt. Na de pont nog een paar kilometertjes en dan...

Het mooiste van een reis is de thuiskomst.

Dinsdag 18 juli - naar Marseille

Vandaag kan ik het op het gemakje doen. Marseille is nog ongeveer 60 kilometer langs de kust en ik hoef er pas 's avonds te zijn, want dan gaat de slaaptrein naar Lille. 'k Wil er alleen wel op tijd zijn, want eigenlijk moet de trein gereserveerd worden. Als ik dat nu 's middags doe (als dat nog kan), kan ik daarna Marseille nog gaan bekijken.
't Is mooi om langs de kust te fietsen, vooral Martigues is geweldig mooi!! Vanaf daar naar Sausset is 't wel erg heuvel-/bergachtig, maar 'k doe het rustig aan.
Als ik op een schuin stuk naar beneden fiets slingert mijn achterwiel ineens: vol in de remmen... lekke band! 'k Loop nog even een stukje verder naar een plekje in de schaduw, dat wordt plakken.
In m'n buitenband vind ik de boosdoener al: een stuk glas! Bij al het glas waar ik doorheen gefietst ben valt het eigenlijk nog mee dat ik nu pas een lekke band heb, maar fijn is anders.

In de band vind ik al snel 5 scheurtjes. Schijnbaar is de buitenband (met het glas erin) om de binnenband gedraaid. Met één grote plakker, die ik met m'n nagelknipschaartje op maat maak en twee kleine dicht ik de gaten. 't Is te hopen dat de scheurtjes nu niet verder uit gaan scheuren! Oppompen heeft geen zin: nog twee gaten. Weer oppompen... en... leeglopen. Er is ook nog een klein rond gaatje, net naast een plakker die er net opzit. Plakker eraf, nieuwe plakker... nog lek. 't Is geen doen er zitten wel 12 gaten in, m'n plakkers raken op en de scheurtjes scheuren uit. Fietsenmakers heb je hier niet, 'k heb tenminste nog nauwelijks fietsen gezien vanaf Lyon. Maarre... ik wil vanavond wel de trein hebben!
Nog 30 kilometer, dan maar lopen. 't Is half 4. Zes uur lopen met een tempo van 5 kilometer per uur (met fiets en bagage), dan kan ik het nog halen. Ik merk al snel dat het geen doen is, 't loopt van geen meter en 't is nog erg bergachtig ook...  ...liften!
Gelukkig een bestelbusje stopt voor me op de vluchtstrook. Hij moet alleen niet naar Marseille, maar naar Gignac-la-Nerte een heel stuk voor Marseille. Als 'k hem geld beloof, staat de fiets al snel in het busje. 't Past eigenlijk niet, maar met een spin om de deur en het achterwiel denkt hij schijnbaar dat hij zal blijven staan... ik hoop het. We rijden als op een circuit, maar komen heel bij het station aan. Hij wil geen geld aannemen, maar ik wil het niet bij me houden. Gelukkig 'k heb het station bereikt, nu nog een ticket. 'k Hoop dat er nog plek is. Even later een ticket, een lekke band en nog een paar uur tijd. De trein gaat pas om 10 uur. Dus de stad in voor een fietsenmaker. De mensen in Marseille zijn kampioen 'verkeerd-de-weg-wijzen'. 'k Ga van hot naar her, maar nergens een fietsenmaker. Tot ik eindelijk aan het einde van een straat met meer dan 20 scooter- en brommerzaken een fietsenmaker tegenkom. Tussen zijn mountainbikes kan hij zelfs nog een binnenband vinden die bij mijn fietst past!

Even later rijd ik gelukkig en blij heel Marseille door! Schitterend!



Na een lekkere pizza op de trappen voor het station, rijdt de trein de nacht in.

Maandag 17 juli - topdag

Om kwart voor acht zijn de spullen gepakt en de flessen gevuld: op naar de Middellandse Zee!

Om half twaalf heb ik m'n eerste 100 kilometer er al op zitten.
 't Gaat goed, dus de gemiddelde snelheid moet wel boven 
de 25 kilometer per uur kunnen blijven. 's Middags in de hitte valt dat toch wel
 wat tegen, maar ook met 20 kilometer per uur kom je vooruit. Aan het einde van 
de middag kom ik onder de 'pont de Avignon' door.

Wat een mooie stad!
De temperatuur zakt weer wat, dus het tempo kan weer omhoog. 't Is wel pittig als je na bijna 200 kilometer 'Les Alpinnes' (de kleine alpen) nog over moet.

Wat steil omhoog, maar ja ook weer naar beneden...

't Gebied waar ik nu doorkom is erg dor en verpauperd. Krekels maken het compleet met hun geschuur.
Dichter bij de Middelandse kom ik al wel olijfgaarden en palmbomen tegen. Hé meeuwen in de lucht, de Middellandse Zee kan niet ver meer zijn. 't Wordt al donker, maar nu wil ik die Middellandse Zee ook wel eens zien. En ja hoor bij Fos sur Mer glinstert het water! De Middellandse Zee!!! Ik had niet verwacht die vandaag al te zien. Maar als ik even later een camping op rij, geeft m'n kilometerteller dan ook al 282 kilometer aan. En na de 11 uur fietsen vandaag voel ik me nog zo fit als wat. Jammer zeg dat 't al weer donker werd!
Even de tent opzetten in de buurt van een lantaarnpaal, lekker douchen en slapen.

Zondag 16 juli - rustdag

De zondag is de dag door God afgezonderd. Deze dag fiets ik niet, maar ga ik naar de kerk en luister naar preken op m'n pda.
Ook spreek ik nog Zweedse mensen die aan het trekken zijn vanaf Schiphol naar een vliegveld in Montpellier. It was nice to meet them.

Zaterdag 15 juli - door Lyon

Een nieuwe dag, een nieuwe tocht!

Gekke jongens, die Fransen!

'k Heb mezelf ook vandaag weer meermalen afgevraagd wat ik zou doen als ik niet
van het bestaan van een ligfiets afwist en deze voor het eerst zag. Toch niet zo
vreemd als veel mensen hier lijkt me. De jonge gasten juichen de oude mensen
klappen in hun handen. Een oud vrouwtje dat net onkruid aan het verzamelen is doet
dat zelfs met haar handen vol groen. Vooral het spiegeltje is soms erg
grappig. Achter je zie je soms ineens mensen uit tuinen, cafeetjes en huizen komen.
Feit is dat al het andere verkeer heel goed rekening met me houdt!
Bijna elke automobilist geeft eerst richting aan en gaat dan met een wijde boog
om me heen. 't Geeft een veilig gevoel om in je spiegeltje te zien dat een
aanstormende (vracht)auto zijn knipperlicht uitzet. Toch wordt het hier wel steeds
drukker.
Aan het einde van de middag helemaal. Ik scheur dan ook met een
paar haarspeldbochten naar beneden de stad Lyon binnen. Mooi zeg!

Als 'k de stad weer uit wil fietsen langs de Rhone, blijk ik aan de verkeerde kant van het water te zitten. Ook Lyon kent een achterbuurt; snel de brug over en weg.
Op 't kompas lukt het me om de drukte in en om de stad Lyon uit te komen. Als 't donker wordt rijd ik door het schitterende Rhonedal en kom ik uit bij een driesterrencamping in Cambrieu.

Vijf dagen fietsen en al meer dan 1000 kilometer van huis.
'k Vier het op 't terrasje van de camping.

Volgende week even goed doorfietsen, want ik wil weer erg graag naar huis!

Vrijdag 14 juli - 't Saonedal in

Langs Joinville en Chaumont naar Langres. Wat een mooie stad! Hoog op een berg met hoge muren en torens. Een hele mooie boogbrug in het dal! Maar wat een gigantische klim om die stad in te komen! De beloning volgt als 'k de stad weer uitga en met een snelheid van 70 km/uur naar beneden suis! Wat een snelheid! Om te blijven kijken valt alleen niet mee, want het zweet prikt in mijn ogen. Door ze om ste beurt open te houden probeer ik alles onder controle te houden. 't Gaat verder weer door de uitgestrekte Franse landerijen naar het zuiden. 't Riviertje is goed te volgen, maar 'k rijd wel weer van mijn kaart af. Hoe ver zou ik inmiddels zijn.
Tot mijn verrassing fiets ik ineens al langs de Saone de stad Gray in. Wat een feeststad, wat een toerisme. Nog snel een stuk naar 't zuiden afzakken voor het donker wordt.
Tegen het donker worden fiets ik Seurre binnen, maar daar is de camping al vol. Dan maar 't stadje uit en een goed plekje zoeken.

Gevonden!

Donderdag 13 juli - 'n hete dag

't Tentje wordt weer ingepakt, de fiets weer beladen, wat gaan we vandaag allemaal 
zien en waar gaan we uitkomen?
't Eerste dat opvalt is dat ik vandaag veel minder moeite heb om alle klims te 
nemen. 'k Raak eraan gewend geloof ik. Zo rij ik al snel de stad Reims binnen, 
maar zonder vlaggetje, alleen de oranje stok priemt nog fier omhoog.
In Reims is er zowaar nog een stuk fietspad, dat is hier wel heel bijzonder. 
't Gaat dan ook al snel over in een grindpad. Vanaf Reims hou ik het kanaal weer 
als route aan. Maar ook dit kanaal verdwijnt onder de grond. Dan maar de richting 
van Bar-le-Duc aanhouden. Die naam spreekt me ook wel aan met dit weer. 
Enorme landerijen vormen hier het panorama. Maar met deze zon wil ik een supermarkt om 
zonnebrandolie te kopen. Tja.
Eindelijk in een klein dorpje kan iemand me vertellen dat er in een dorpje 
6 kilometer verder een winkel is. Twaalf kilometer omfietsen voor een flesje 
zonnebrand is wel wat veel, maar zonder is het ook niet te doen. Op naar Mourmelon, 
onderweg naar 't dorp kom ik over een gigantisch uitgestrekt militair terrein. 
Oefenbanen, kazernes, kantoren, tanks, trucs, enz.
Maar als ik in 't dorpje kom is de supermarkt gesloten. Siësta tot kwart voor twee. 
'k Had het kunnen weten. Anderhalf uur wachten voor mijn flesje vind ik teveel, dus dezelfde weg maar weer terug. 
Er is toch ook wel een andere manier om je tegen de zon te beschermen, hoe doen ze 
dat in de woestijn?!

De soldaten vroegen zich misschien af wat daar over de weg ging, maar verder kwam ik de komende 100 kilometers toch bijna niemand tegen. En m'n T-shirt zit alsof het ervoor gemaakt is!

Aan het einde van de middag kom kan ik in Vitry toch nog zonnebrand kopen. Verder koop ik in een supermarkt met alleen maar vriezers ijsjes. Omdat er nog geen pizza's klaargemaakt worden eet ik even later op het mooie stadsplein een broodje Kebab!

Met nieuwe moed en een nieuwe kaart rij 'k het stadje weer uit. Nog even wat kilometers maken vanavond. Dat lukt goed! Jammer dat het weer zo snel donker wordt, maar uiteindelijk kom ik door Sint Dizier langs de Marne toch nog in Chatonrupt-Sommermont terecht. In plaats van m'n vlaggetje hangt er nu een lampion aan m'n stok, want het is feest vandaag in Frankrijk. Daar hoort mooi vuurwerk bij, maar ook harde klappen. 't Duurt toch niet lang voor er geen beweging meer is in het tentje langs het kabbelende riviertje.

Woensdag 12 juli - 'n pittige dag

Gisteren dacht ik al wat heuvels gehad te hebben, maar hier begint het pas echt.
Met m'n atlaskaart is 't wat moeilijk fietsen. Ik probeer 'l Escaut (het Franse deel van de Schelde) te volgen, maar dan kan ik een stuk niet langs fietsen. In een dorpscafeetje schrijft een man een aantal kleine plaatstjes op waar ik langs moet komen: merci!
Bij een tankstation koop ik toch maar een gedetailleerde kaart van de omgeving. Via Cambrai naar Sint Quentin. Dat zelfs de straten in een stad zo op en neer kunnen gaan! Na Sint Quentin lig ik dan ook even in de berm de accu op te laden. Er komt een 'trekker' langs: Ca va? Hij kijkt nog eens om: Gaat het? Best!
Hé een Nederlander, als ik Tjeerd even later achterop rij wisselen we onze plannen even uit. Hij gaat ook naar het zuiden van Frankrijk, maar dan langs de kust naar de Pyreneeën. Op 7 augustus gaat zijn fietsslaapbus terug naar Nederland. Hij zit al aan z'n kilometers voor vandaag en dus naar een camping. 't Gaat alleen verder.
't Is wel erg warm vandaag, maar als mensen zo al je flessen weer even met koud water willen vullen, krijg je weer genoeg energie om verder te gaan.
't Is goed dat ik vandaag de kanalen en riviertjes volg, maar 't is toch nog heel wat meer klimmen dan ik verwacht had. En zelfs een kanaal kan hier zomaar in een berg verdwijnen.

Tegen het donker worden heb ik toch nog bijna 200 kilometer gefietst en neem ik een lekkere duik in het zwembad van een camping in Bourg-et-Comin.

Na de koffie met ..?? bij de Franse overburen weer lekker de tent in.

Dinsdag 11 juli - vetrek

Ready to go! Om 10 uur gaat het pontje, dus op naar Hansweert.

De Eendracht bezorgt me tegen 11 uur aan de overkant, de echte tocht kan beginnen. Binnen het uur ga ik de grens over, het Belgenland in. Langs Dendermonde het Dendermondedal in. Langs het water lopen de jaagpaden. Deze volg ik kilometers lang, soms zijn ze ideaal, maar dat kan ineens veranderen. Je kan van het ene op het andere moment van asfalt in 'n gravelpaadje rijden. Zo ben ik heel veel sluisjes en vissers verder als ik de Franse grens nader. 
Hier wordt 't paadje steeds smaller en krijg ik m'n fiets maar nauwelijks meer tussen de struiken door. Omdat 't te smal wordt neem ik een paadje opzij dat stijl naar beneden gaat. Waar kom ik nu toch terecht? 'k Fiets maar een stuk verder de goede(?) kant op, maar 't wordt steeds moerassiger, 't is hier een crossterrein. 'k Kan geen kant meer op en weet niet waar ik van het terrein kan komen. 
Als 'k een moment stil sta zie ik mijn bloed in zo'n rotmug zitten. Hoe durft ie. 
Om me heen zitten er nog zwermen, dus ik m oet snel weg zien te komen. Na een tijd zo veel mogelijk dezelfde kant op te blijven fietsen kom ik weer op een paadje en ... op een normale weg.
't Wordt tijd om te eten. In 'n plaatsje tegen de Franse grens ga ik een cafeetje in om te eten. Krijg gelijk van allemaal een hand. De baas van 't spul heeft een tijd in Zeebrugge gewoont dus kan hij ook Vlaams, dat praat toch wel makkelijk. Ook van mensen die binnen komen krijg ik een hand en vrouwen die binnenkomen 
beginnen gelijk iedereen te zoenen. 't Schijnt hier gewoonte te zijn.
Op mijn vraag of ik m'n flessen ook kan vullen, neemt hij m'n flessen en houdt ze onder de tap. Hé, 'k had toch geen bier gezegd?! Maar er komt heerlijk koud water uit de tap. Omdat ik nog ga eten zet hij ze nog in de vriezer. En even later krijg ik m'n heerlijke omelet. Bij 't afrekenen blijk ik alleen de jus d' orange te moeten betalen, de rest is goed.
Een stukje verder 'koop' ik nog 3 appels bij een Turks winkeltje.
Op naar Frankrijk.
Al snel rij ik Valenciennes binnen. Snel er doorheen want het begint al donker te worden. Net uit Valenciennes kom ik doodlopend weggetje tegen, ideaal! ...ideaal langs een spoorrails? 't Lijkt me nogal een rustige rails, er komt geen enkele trein voorbij, dus snel de tent opzetten. Fijn dat 't nog een beetje licht is, want het is de eerste keer dat ik hem opzet. 'k Ben nog niet in m'n tent of er komt een goederentrein voorbij ... en zo gaat het de hele nacht door! Elke keer dreun ik op m'n matje. De volgende morgen dan ook maar weer vroeg op pad.

Hier de foto

Hier de foto, originally uploaded by AdB1.

Via www.flickr.com is het toch mogelijk om foto's per mail te sturen. Dat gaan we benutten!

Mail vanaf mijn PDA

Zo dat is makkelijk, ik kan m'n blogs nu mailen vanaf mijn PDA. Als 't goed is kan ik ook onderweg op deze manier bloggen. Jammer genoeg kan ik daarbij geen foto's meesturen.
Mirjam slaapt op mijn schoot. :-)

Klaar voor dinsdag...

Tja, 't vraagt wel even wat voorbereiding om op de fiets te stappen en naar de Middelandse Zee te fietsen, maar 't meeste is klaar.
De kaart van Frankrijk staat op m'n tomtom, de route is globaal uitgestippeld en als 't goed is kan ik nog terugkomen met de TGV ook...