Dinsdag 11 juli - vetrek

Ready to go! Om 10 uur gaat het pontje, dus op naar Hansweert.

De Eendracht bezorgt me tegen 11 uur aan de overkant, de echte tocht kan beginnen. Binnen het uur ga ik de grens over, het Belgenland in. Langs Dendermonde het Dendermondedal in. Langs het water lopen de jaagpaden. Deze volg ik kilometers lang, soms zijn ze ideaal, maar dat kan ineens veranderen. Je kan van het ene op het andere moment van asfalt in 'n gravelpaadje rijden. Zo ben ik heel veel sluisjes en vissers verder als ik de Franse grens nader. 
Hier wordt 't paadje steeds smaller en krijg ik m'n fiets maar nauwelijks meer tussen de struiken door. Omdat 't te smal wordt neem ik een paadje opzij dat stijl naar beneden gaat. Waar kom ik nu toch terecht? 'k Fiets maar een stuk verder de goede(?) kant op, maar 't wordt steeds moerassiger, 't is hier een crossterrein. 'k Kan geen kant meer op en weet niet waar ik van het terrein kan komen. 
Als 'k een moment stil sta zie ik mijn bloed in zo'n rotmug zitten. Hoe durft ie. 
Om me heen zitten er nog zwermen, dus ik m oet snel weg zien te komen. Na een tijd zo veel mogelijk dezelfde kant op te blijven fietsen kom ik weer op een paadje en ... op een normale weg.
't Wordt tijd om te eten. In 'n plaatsje tegen de Franse grens ga ik een cafeetje in om te eten. Krijg gelijk van allemaal een hand. De baas van 't spul heeft een tijd in Zeebrugge gewoont dus kan hij ook Vlaams, dat praat toch wel makkelijk. Ook van mensen die binnen komen krijg ik een hand en vrouwen die binnenkomen 
beginnen gelijk iedereen te zoenen. 't Schijnt hier gewoonte te zijn.
Op mijn vraag of ik m'n flessen ook kan vullen, neemt hij m'n flessen en houdt ze onder de tap. Hé, 'k had toch geen bier gezegd?! Maar er komt heerlijk koud water uit de tap. Omdat ik nog ga eten zet hij ze nog in de vriezer. En even later krijg ik m'n heerlijke omelet. Bij 't afrekenen blijk ik alleen de jus d' orange te moeten betalen, de rest is goed.
Een stukje verder 'koop' ik nog 3 appels bij een Turks winkeltje.
Op naar Frankrijk.
Al snel rij ik Valenciennes binnen. Snel er doorheen want het begint al donker te worden. Net uit Valenciennes kom ik doodlopend weggetje tegen, ideaal! ...ideaal langs een spoorrails? 't Lijkt me nogal een rustige rails, er komt geen enkele trein voorbij, dus snel de tent opzetten. Fijn dat 't nog een beetje licht is, want het is de eerste keer dat ik hem opzet. 'k Ben nog niet in m'n tent of er komt een goederentrein voorbij ... en zo gaat het de hele nacht door! Elke keer dreun ik op m'n matje. De volgende morgen dan ook maar weer vroeg op pad.