Dinsdag 18 juli - naar Marseille

Vandaag kan ik het op het gemakje doen. Marseille is nog ongeveer 60 kilometer langs de kust en ik hoef er pas 's avonds te zijn, want dan gaat de slaaptrein naar Lille. 'k Wil er alleen wel op tijd zijn, want eigenlijk moet de trein gereserveerd worden. Als ik dat nu 's middags doe (als dat nog kan), kan ik daarna Marseille nog gaan bekijken.
't Is mooi om langs de kust te fietsen, vooral Martigues is geweldig mooi!! Vanaf daar naar Sausset is 't wel erg heuvel-/bergachtig, maar 'k doe het rustig aan.
Als ik op een schuin stuk naar beneden fiets slingert mijn achterwiel ineens: vol in de remmen... lekke band! 'k Loop nog even een stukje verder naar een plekje in de schaduw, dat wordt plakken.
In m'n buitenband vind ik de boosdoener al: een stuk glas! Bij al het glas waar ik doorheen gefietst ben valt het eigenlijk nog mee dat ik nu pas een lekke band heb, maar fijn is anders.

In de band vind ik al snel 5 scheurtjes. Schijnbaar is de buitenband (met het glas erin) om de binnenband gedraaid. Met één grote plakker, die ik met m'n nagelknipschaartje op maat maak en twee kleine dicht ik de gaten. 't Is te hopen dat de scheurtjes nu niet verder uit gaan scheuren! Oppompen heeft geen zin: nog twee gaten. Weer oppompen... en... leeglopen. Er is ook nog een klein rond gaatje, net naast een plakker die er net opzit. Plakker eraf, nieuwe plakker... nog lek. 't Is geen doen er zitten wel 12 gaten in, m'n plakkers raken op en de scheurtjes scheuren uit. Fietsenmakers heb je hier niet, 'k heb tenminste nog nauwelijks fietsen gezien vanaf Lyon. Maarre... ik wil vanavond wel de trein hebben!
Nog 30 kilometer, dan maar lopen. 't Is half 4. Zes uur lopen met een tempo van 5 kilometer per uur (met fiets en bagage), dan kan ik het nog halen. Ik merk al snel dat het geen doen is, 't loopt van geen meter en 't is nog erg bergachtig ook...  ...liften!
Gelukkig een bestelbusje stopt voor me op de vluchtstrook. Hij moet alleen niet naar Marseille, maar naar Gignac-la-Nerte een heel stuk voor Marseille. Als 'k hem geld beloof, staat de fiets al snel in het busje. 't Past eigenlijk niet, maar met een spin om de deur en het achterwiel denkt hij schijnbaar dat hij zal blijven staan... ik hoop het. We rijden als op een circuit, maar komen heel bij het station aan. Hij wil geen geld aannemen, maar ik wil het niet bij me houden. Gelukkig 'k heb het station bereikt, nu nog een ticket. 'k Hoop dat er nog plek is. Even later een ticket, een lekke band en nog een paar uur tijd. De trein gaat pas om 10 uur. Dus de stad in voor een fietsenmaker. De mensen in Marseille zijn kampioen 'verkeerd-de-weg-wijzen'. 'k Ga van hot naar her, maar nergens een fietsenmaker. Tot ik eindelijk aan het einde van een straat met meer dan 20 scooter- en brommerzaken een fietsenmaker tegenkom. Tussen zijn mountainbikes kan hij zelfs nog een binnenband vinden die bij mijn fietst past!

Even later rijd ik gelukkig en blij heel Marseille door! Schitterend!



Na een lekkere pizza op de trappen voor het station, rijdt de trein de nacht in.